Cechuje go swobodne łączenie tematów, luźna kompozycja. Pokazywał i piętnował złe cechy ludzi, często poprzez fikcyjne opowiadanka; reportaż - jest to jedna z form prozy publicystycznej, będąca żywym opisem konkretnych zdarzeń znanych autorowi z bezpośredniej obserwacji. Przykładem mogą być "Listy z podróży do Ameryki" H Pilnie Wypracowanie z polskiego na temat Wyjaśnij dlaczego Stanisław Wokulski nazywany jest bohaterem dwóch ep… Natychmiastowa odpowiedź na Twoje pytanie. pilarczykpatryk pilarczykpatryk Posiada on cechy romantyka i pozytywisty. Jego zbuntowana postawa wynika z kompleksu niższości, niesłusznie przypisanej mu przez oblubienicę - arystokratkę Izabelę Łęcką. Miłość do Izabeli napotyka na trudności przede wszystkim spowodowane różnicami społecznymi. Stanisław Wokulski to główny bohater "Lalki", który łączy w sobie cechy romantyka i pozytywisty. Dużą uwagę poświęca swemu obiektowi westchnień - Izabeli Łęckiej . Poza tym jednak stara się wpłynąć na schematyczne myślenie arystokracji poprzez uświadamianie im, że wszystkich ludzi należy traktować równo i z szacunkiem. Podstawową cechą romantyczną jest miłość, miłość szalona, maniakalna,. Wokulski to bohater żyjący na pograniczu dwóch światopoglądowo odmiennych epok. Stanisław wokulski, czyli główny bohater powieści bolesława prusa lalka, łączy w sobie cechy romantyka jak i zarówno pozytywisty. Stanisław Wokulski nie jest bohaterem pozytywistycznym w pełnym znaczeniu tego słowa. Jego zachowania noszą wiele cech romantyka, które sam zresztą potwierdza. Pełen goryczy monolog nad Panem Tadeuszem Mickiewicza to rozliczenie z ideami romantyzmu. Wokulski zarzuca im idealizację miłości, oderwanie uczuć od sfery życia realnego. a8fhd. Wokulski romantyk czy pozytywista? Dylematy człowieka z pogranicza dwóch epok. Głównym bohaterem powieści Bolesława Prusa pt. Lalka jest Stanisław Wokulski- 46-cio letni wdowiec. Jest to człowiek łączący w sobie cechy romantyka i pozytywisty. Jest on bardzo zawziętym człowiekiem, wytrwałym i aktywnym. Dzięki tym właśnie cechom zdobywa ogromny majątek oraz osiąga sukces. Rozwija swoją działalność, zakłada spółkę do handlu ze wschodem, poznaje wpływowych i bogatych ludzi i stopniowo zdobywa zaufanie i przychylność arystokracji. Dodatkowo prowadzi działalność filantropijną. Pomaga ludziom biedniejszym i potrzebującym. Jest to typowy dla epoki, w której powstała Lalka, czyli pozytywizmu wizerunek bohatera. Jednak jest to tylko jedna strona człowieka. Okazuje się bowiem, że motywem działania Wokulskiego jest miłość do Izabeli Łęckiej- arystokratki. To uczucie zaczyna kierować jego życiem. Popycha go do wyjazdu za granicę i wzbogacenia się. Przez uczucie do kobiety przeżywa głębokie rozterki i dylematy, miota się między uczuciem, a rozumiem. Pierwszy fragment, który przeanalizuje znajduje się w rozdziale pt. Widziadło. W tej części utworu Wokulski znajduje się we Francji, a dokładniej w Paryżu. W tym mieście bohater spotkał Geista. Był to starszy profesor. Zajmował się wynalazkami i doświadczeniami. Był niedocenionym wynalazcą. Po spotkaniu z Geistem, Stanisław przypomina sobie swoje młodzieńcze fascynacje. Zainteresowanie wynalazkami, czy chęć skończenia szkoły głównej. W analizowanym fragmencie Wokulski przeżywa głębokie załamanie psychiczne, cierpi i wspomina przeszłości. Waha się pomiędzy życiowym wyborem.. Czy zostać w Paryżu, skupić się na wynalazkach, które są niepewne, bo ludzie uważają Geista za szaleńca i nie wiadomo czy jego teorie są prawdziwe, czy wrócić do Warszawy, do Izabeli, którą tak bardzo kocha, a która nie docenia jego adoracji. Jednocześnie bohater jest rozgoryczony, bo zawiódł się na Izabeli, która sprawiła mu przykrość i przez którą nagle wyjechał do Paryża. Co tu wybrać?- myślał- jeżeli jedno jest wątpliwe, a druga niedostępna i niepewna. Bo choćbym nawet dosięgnął jej, czy ja jej kiedy uwierzę?... czy nawet mógłbym uwierzyć?... Widać tu jego ogromną walkę wewnętrzną. Wielka miłość i serce ciągnęło go do Izabeli, natomiast rozum i resztki trzeźwego umysłu ciągnęły go do Geista do nauki i wynalazków. Początkowo umysł wziął górę. Geist wydał mu się kim naprawdę wyjątkowym, z którym on sam może wiele osiągnąć Geist wydał mu się w tej chwili jak Mojżesz, który do obiecanej ziemi prowadzi jeszcze nie urodzone pokolenia . Stanisław zaczął robić doświadczenia, próby jednak teorie Geista stawały się dla niego coraz bardziej niepojęte Nic nie rozumiem – szepnął Wokulski, ściskając rękoma skronie – głowa mi pęka!... Metal trzy razy lżejszy od wody.. niepojęta rzecz!... Po tych słowach Geist kazał Wokulskiemu odejść i pozbyć się złudzeń o miłości oraz powiedział, żeby wrócił kiedy mu się to uda. Dostał medalion od profesora, który zawiesił na szyi, jednocześnie ciągle się zastanawiał dlaczego wraca. Nie zrozumiany przez ludzi i otoczenie bohater, powoli sam siebie nie rozumiał. Drugi fragment, który przeanalizuje znajduje się w rozdziale pt. W jaki sposób zaczynają otwierać się oczy. W tej części utworu Wokulski zachowuje się moim zdaniem jak szaleniec. Jest całkowicie poddany miłości, którą czuje do Łęckiej. Nie widzi, że ona bawi się nim i manipuluje. Uczucia ogarniają całe jego życie, którego sensem jest zabieganie o względy ukochanej. Zapomina o Geiście i doświadczeniach oraz o wcześniejszych pragnieniach. Gorąco przeprasza ją za to że wyszedł bez pożegnania z nią z koncertu, nadskakuje jej i spełnia zachcianki. Ostatecznie daje jej w prezencie medalion z łańcuszkiem, w którym był skrawek metalu od Geista. Tym samym ostatecznie idzie za głosem serca, jego umysł jest uśpiony. Postanawia zostać przy Izabeli i o nią walczyć. Niech pani przyjmie to ode mnie – rzekł i podał jej złoty medalion z łańcuszkiem [...] Oddając go pani, składam moją przyszłość [...] Odtąd, oprócz pani, już nie mam innego szczęścia na świecie; została mi pani albo śmierć. Analizując powyższe fragmenty, a także odwołując się do całego utworu możemy odpowiedzieć na pytanie na czym polegają dylematy i wybory zakochanego pozytywisty. Moim zdaniem problem istnieje w osobie Izabeli, którą bohater powinien porzucić, aby ocalić siebie samego. Miłość, którą Stanisław darzy Łęcką działa na niego niszcząco. Przez nią stracił on zdolność do racjonalnego myślenia. Istotne jest to, że nie potrafił on skończyć z przyczyną swojej zguby. Nie mógł sobie wyobrazić, że mógłby ją stracić. W nim samym odbywa się burzliwa walka pomiędzy sercem, a rozumiem. Jego rozterki przerastały go, przez co nie mógł podjąć konkretnej i stałej decyzji. Wokulski to człowiek z diametralnie dwóch różnych epok co było przyczyną jego niezdecydowania i ciągłych dylematów. Untitled a guest Oct 23rd, 2014 130 Never Not a member of Pastebin yet? Sign Up, it unlocks many cool features! Czy Stanisław Wokulski ma - wg Ciebie - więcej cech romantyka czy pozytywisty? Stanisław Wokulski, główny bohater powieści Bolesława Prusa "Lalka", jest postacią o dwojakiej naturze. Możemy doszukać się w nim cech zarówno romantyka, jak i pozytywisty. Jest postacią dość skomplikowaną. Poniżej posta- ram się przedstawić kilka argumentów, przemawiających za jego romantyczną naturą. Romantyzm w Polsce objawiał się przede wszystkim poświęceniem dla narodu i walką o odzyskanie niepodległości. Organizowano powstania, młodzież kierowała się szczytnymi celami, które często były niemalże niemożliwe do osiągnięcia. Czytając "Lalkę" dowiadujemy się, że Wokulski za czasów młodości należał do jednych z najodważniejszych spiskowców i konspiratorów. Przysłużył się Polsce podejmując walkę powstańczą, kosztem rezygnacji ze studiów. Brał udział w powstaniu styczniowym oraz - jak większość bohaterów romantycznych - został zesłany na Syberię. W romantyźmie występowała również nieszczęśliwa miłość, która przeważnie była tragiczna w skutkach. W "Lalce" również występuje wątek miłości, dotyczący naszego głównego bohatera i Izabeli Łęckiej. Wokulski kocha Izabelę bezgranicznie, zrobi wszystko, by zdobyć jej rękę. Izabela pochodzi z arystokrackiej rodziny i jest rozpiesz- czona, a zaloty Wokulskiego uznaje za zabawne. W małżeństwie ze Stanisławem widzi jedynie szansę wzbogacenia się. Uczucie głównego bohatera sprowadza go do pojedynku z Krzeszowskim o honor i godność Izabeli. Ów czyn identyfikuje go z romantykami. Romantyków charakteryzowało osamotnienie i niezrozumienie ze strony społeczeństwa. Wokulski również posiada te cechy, co sprawia, że jest postacią dość tajemniczą i nieprzewidywalną. Nawet jego przyjaciel - Ignacy Rzecki, nie był w stanie odgadnąć jego zamiarów. Wokulski nie posiadał wielu przyjaciół (raczej nie możemy uznać ich za przyjaciół). Ci "przyjaciele" byli osobami, z którymi głównie robił interesy, by pomnożyć swój majątek. Wokulski nie był osobą, która odczuwała głębszą potrzebę przyjaźnienia się z kimkolwiek. Wokulski jest idealistą, marzycielem. Wyobraża sobie świat lepszym, niż w rzeczywistości jest. Gdy w młodości pracuje w jadłodajni Hopfera, ludzie wyśmiewają się z niego, ponieważ pragnie się uczyć: „Widzisz, jak trudno bez schodów wyjść z piwnicy? A tobie zachciewa się od razu skoczyć ze sklepu do uniwersytetu!” Jego życie zmienia się, gdy w teatrze zauważa Izabelę Łęcką. Zakochuje się w niej i zapomina o reszcie świata. Bohater daje obezwładnić się samemu wyobrażeniu o miłości: „Jak można szaleć za kobietą, którą widzi się raz na kilka miesięcy i tylko po to, ażeby przekonać się, że ona nie dba o nas?” Jest rozczarowany i wściekły na siebie, gdy dostrzega to, jaką naprawdę Izabela jest kobietą. Pozbawiony sensu życia próbuje popełnić samobójstwo: „I to ja byłem, ja?... Mnie tak cieszyły rzeczy, które w tej chwili tylko wstręt budzą?” Myślę, że Stanisław Wokulski w dużej mierze był romantykiem, nieszczęśliwcem. Osobą która w swoim życiu nigdy nie doświadczyła szczęścia. Jego romantyczne postrzeganie świata doprowadziło do tragicznego zakończenia. Nie wiemy dokładnie, jak jego życie się skończyło, ale z pewnością doświadczył on bolesnego rozczarowania. Nie tak wyobrażał sobie świat, pomimo przeciwności losu dążył do bycia szczęśliwym, lecz nie udało mu się. RAW Paste Data Copied Stanisław Wokulski – główny bohater „Lalki” Bolesława Prusa – jest postacią złożoną, która łączy w sobie ideały i wartości charakteryzujące dwie bardzo różniące się od siebie epoki – romantyzm i pozytywizm. Ujawniające się w nim sprzeczności często powodują, że spotyka się z niezrozumieniem – nie tylko ze strony społeczeństwa, bowiem niejednokrotnie sam dziwi się swojemu postępowaniu, nie potrafiąc odgadnąć, co skłoniło go do określonego działania. Protagonista „Lalki” przyszedł na świat w zubożałej rodzinie szlacheckiej, najprawdopodobniej w pierwszej połowie lat 30 XIX stulecia. Był to więc czas, kiedy leczono rany spowodowane powstaniem listopadowym i z uwagą śledzono twórczość wielkich romantyków. Ciężka sytuacja rodzinna spowodowała, że Wokulski szybko podjął pracę. Gdy został subiektem u Hopfera, często mierzył się z nieżyczliwymi spojrzeniami klientów. Nie przeszkodziło mu to jednak rozpocząć edukacji, a ta, co ważne, prowadzona była w duchu pierwszych przemian pozytywistycznych, uczęszczał bowiem do Szkoły Przygotowawczej i Szkoły Głównej. Jednakże nie zatrzymał się tam na długo, ponieważ, jak mówią inni bohaterowie, warzył piwo, czyli wziął udział w powstaniu styczniowym. Zesłany za karę do Irkucka, znalazł ukojenie w pracy. Tam zdobył także kontakty handlowe, co znacznie ułatwiło mu zbudowanie mocnej pozycji. Wokulski nie zaistniałby jako kupiec, gdyby nie połączył się z rodziną Minclów. Poślubił wdowę po Janie Minclu, a po śmierci kobiety odziedziczył nie tylko ładną sumkę, lecz również sklep (pracował w nim jego dawny przyjaciel – Ignacy Rzecki). Stabilizacja w życiu mężczyzny była jedynie chwilowa. Któregoś dnia spotkał w teatrze pannę Izabelę Łęcką. Postanowił wtedy zdobyć jej serce. Załączony fragment przedstawia rozważania głównego bohatera, który po powrocie z Bułgarii, dokąd udał się, by prowadzić handel w czasie wojny wschodniej, konfrontuje się z życiem prowadzonym w Warszawie. Nawet wielka fortuna (zgromadził 300000 rubli) nie gwarantuje mu spokoju. Nie jest bowiem tym, co może zaskarbić mu przychylność Izabeli – tak niechętnie patrzącej na ludzi niższego stanu bywalczyni największych dworów i najznamienitszych towarzystw ówczesnej Europy. Przytoczony epizod powieści Prusa w doskonały sposób oddaje dylematy głównego bohatera. Jako człowiek pracy, który widział w niej jedną z największych wartości, pragnął on przyczynić się do poprawy losu biedoty zamieszkującej Warszawę i całe polskie ziemie. Czynił to nie tylko ze zwykłej przyzwoitości – miał przecież świadomość, iż w ten sposób kształtuje się tożsamość narodowa, która nie pozwoli przepaść jego ojczyźnie. Z drugiej jednak strony Wokulski – człowiek cierpiący z powodu silnego uczucia – wartość wszystkiego zdaje się mierzyć miarą miłości. W swojej refleksji, porównując los nurtującego ziemię robaka do pięknego motyla, który beztrosko lata i spija nektar, oddaje Wokulski przepaść dzielącą go od panny Łęckiej. Kobieta adorowana kiedyś przez samego księcia Emanuela z niechęcią patrzy na galanteryjnego kupca, nazywając go pniem z czerwonymi rękami. W obliczu chłodnego dystansu, jaki przejawia Łęcka, Wokulski wciąż mierzy się z nawarstwiającymi się problemami. Wszak całą swoją energię podporządkował on pragnieniu zdobycia panny Izabeli. Wokulski wierzy w wielką siłę pracy. Widzi w niej moc, która może zmieniać ludzką egzystencję. Nie jest ona dla niego jedynie gwarancją zarobku i, najprościej mówiąc, utrzymania się na powierzchni, lecz także sposobem na doskonalenie się jednostki, wpływanie przez nią na dobro ogółu. Sam główny bohater, gdyby nie otrzymał od losu możliwości wejścia na warszawską scenę kupiecką, zostałby najprawdopodobniej naukowcem, badaczem przyrody. Nieprzypadkowo więc ukazuje rozbieżności między sobą a Izabelą, posługując się analogią do świata zwierząt. Adorator panny Łęckiej z wielkim zaangażowaniem podchodzi do akcji charytatywnych (kwesta), nie żałując ciężko zarobionych pieniędzy na przyozdobienie stoiska i datki dla biednych. Stara się także nieść pomoc, czego dowodzi postawa w trakcie spotkania z Wysockim, któremu zaoferował pracę, mimo nieposiadania przez mężczyznę konia mogącego ciągnąć wóz z towarem. Pozytywistyczny altruizm, chęć do niesienia pomocy najbiedniejszym – nie tylko w sposób doraźny, ale także kształtując ich postawy (wysłanie Marianny do klasztoru) i wiara w naukę i racjonalne myślenie to cechy pozwalające uznać Wokulskiego za pozytywistę. Jednakże w świecie głównego bohatera „Lalki” nic nie jest proste ani łatwe. Niejednokrotnie rozum podpowiada mu, że za zgromadzone pieniądze mógłby zrobić wiele dobrego, poświęcając je na rozwój społeczny i własny, lecz nie potrafi on na stałe opuścić Warszawy i ostatecznie oddzielić się od panny Łęckiej. Miłość, która narodziła się w jego sercu, była uczuciem od pierwszego wejrzenia. Zdaje się jednak, iż adorował i kochał on przede wszystkim wyidealizowaną postać arystokratki. Nadto przejawia Wokulski skłonności do bardzo uczuciowego traktowania rzeczywistości. Protagonista „Lalki” jest kreacją wielowymiarową. Bardzo wyraźnie łączą się w nim tendencje charakteryzujące dwie przeciwstawne epoki. Ten racjonalny, krytyczny i bardzo skuteczny w działaniu pozytywista staje się ofiarą swego uczucia, którego obraz jest typowy dla czasu spod znaku „Ballad i romansów”. W dziele Prusa na próżno szukać można ostatecznego rozstrzygnięcia losów tej postaci. Otwarte zakończenie sprawia, że to czytelnik, mając wcześniej okazję poznać Wokulskiego, jego motywacje, reakcje, emocje, sam musi odpowiedzieć na pytanie, która z sił obecnych w mężczyźnie wzięła ostatecznie górę. Rozwiń więcej Stanisław Wokulski jest reprezentantem pokolenia dwóch epok. Cechy romantyka: - romantyczna biografia młodzieńczego okresu, wątek walki o wolność: Wokulski bierze udział w postaniu styczniowym, poświęcając młodość patriotycznej walce o wolność i niepodległość, za swą miłość do ojczyzny cierpi na syberyjskim zesłaniu; - romantyczna, nieszczęśliwa i nieodwzajemniona miłość, która jest motorem jego działań, a w której przeszkodą według bohatera są konwenans i stosunki społeczne; idealizowanie swej wybranki do takiego stopnia, iż nie wyobraża sobie życia bez swej „bliźniaczej duszy” i być może nawet popełnia z jej powodu samobójstwo (jedną nieudaną próbę odebrania sobie życia z powodu Izabeli miał już za sobą); jest romantycznym kochankiem podobnym do Gustawa; - skłonność bohatera do depresji, stanów apatycznych i melancholijnych, głębokich przemyśleń, rozpamiętywania setki razy tej samej sytuacji, wspominania każdego gestu, uśmiechu czy słowa ukochanej; - indywidualizm; - skłonność do częstych zmian nastroju, do popadania ze stanów euforycznych a depresyjne; - niejasne zakończenie życia. Cechy pozytywisty: - realizm, racjonalizm, scjentyzm - kluczowe pojęcia epoki; szacunek do nauki, pragnienie wiedzy; - realizacja ideałów pracy organicznej: * otworzył nowy sklep, * założył spółkę do handlu ze Wschodem, * prowadził interesy z Rosjaninem Suzinem, oraz pracy u podstaw: * udzielał się charytatywnie, * pomógł między innymi prostytutce Mariannie, furmanowi Wysockiemu oraz kamieniarzowi Węgiełkowi; - popierał działalność naukowców i badaczy (Ochocki, Geist); - tolerancja dla poglądów i postaw innych; - akceptował hasła głoszące asymilację Żydów i innych narodowości zamieszkujących Polskę (Szlangbaum, Mincel); - energia i determinacja w zdobywaniu wykształcenia, majątku (do fortuny doszedł własną pracą i wysiłkiem) oraz w pokonywaniu własnych słabości;- próbuje zdobyć Izabelę w pozytywistyczny sposób, chcąc uzależnić jej byt od własnego majątku. Autor powieści dał nam jednoznacznej odpowiedzi, co do kwestii, które cechy zwyciężyły w bohaterze. Nie wiemy czy romantycznie zginął pod gruzami zasławskiego zamku, czy raczej pojechał do Paryża, aby pracować naukowo (pozytywistyczne rozwiązanie).Realizacją ideałów pracy organicznej przez Wokulskiego nie było:a) otworzenie nowego sklepub) pomoc charytatywnac) założenie spółki do handlu ze Wschodemd) prowadzenie interesów z Rosjaninem SuzinemWokulski próbuje zdobyć Izabelę w sposób:a) tradycyjnyb) niekonwencjonalnyc) romatycznyd) pozytywistycznyWokulski w młodości bierze udział w:a) powstaniu styczniowymb) powstaniu listopadowymc) Wiośnie Ludówd) rabacji galicyjskiej Cechy Wokulskiego jako pozytywisty i romantyka  romantyk: wraĹĽliwy nieszczęśliwa miĹ‚ość prĂłba samobĂłjcza milosc bezgraniczna depresja zaangaĹĽowany w Powstanie rozdarty wewnÄ™trznie kieruje siÄ™ emocjami    pozytywista: współpraca z arystokracjÄ… ambicja racjonalizm fascynacja nauki i techniki chęć poszerzania swej wiedzy praca jest dla niego wartoĹ›ciÄ… przedsiÄ™biorczy  kieruje siÄ™ rozumem  pieniÄ…dze uwaĹĽa za waĹĽny Ĺ›rodek w ĹĽyciu                              Na podstawie autocharakterystyki Wokulskiego (tom II rozdz. I) oraz w kontekĹ›cie powieĹ›ci „Lalka” napisz jakie cechy pozytywisty i romantyka przewijajÄ… siÄ™ w jego postawie. StanisĹ‚aw Wokulski jest gĹ‚Ăłwnym bohaterem utworu pt. "Lalka". Powieść ta autorstwa BolesĹ‚awa Prusa powstaĹ‚a w epoce pozytywizmu, stÄ…d teĹĽ moĹĽna by przypuszczać, iĹĽ postać w niej wystÄ™pujÄ…ca bÄ™dzie na ogół prezentowaĹ‚a cechy pozyty... Charakterystyka StanisĹ‚awa Wokulskiego. "Lalka" BolesĹ‚awa Prusa powstaĹ‚a w latach 1877- 1879 i byĹ‚a drukowana w odcinkach w „Kurierze codziennym”. UtwĂłr ten skĹ‚ada siÄ™ z trzech warstw kompozycyjno - tematycznych, opowiada miÄ™dzy innymi o polskim spoĹ‚eczeĹ„stwie XIX w... Przyczyny poraĹĽki StanisĹ‚awa Wokulskiego "Lalka" Prusa. Dlaczego przegraĹ‚? Na podstawie przytoczonego fragmentu i znajomoĹ›ci „Lalki” BolesĹ‚awa Prusa przedstaw przyczyny poraĹĽki StanisĹ‚awa BolesĹ‚awa Prusa jest przykĹ‚adem powieĹ›ci polskiego pozytywizmu, epoki, ... SpoĹ‚eczeĹ„stwo i trzy pokolenia idealistĂłw w "Lalce". ZĹ‚oĹĽoność charakteru Wokulskiego. "Lalka" drukowana byĹ‚a na Ĺ‚amach "Kuriera Codziennego" w latach 1877-79. BolesĹ‚aw Prus zamierzaĹ‚ nadać dzieĹ‚u tytuĹ‚ "Trzy pokolenia". Z "Listu do nieznanego adresata ..." wynika, iĹĽ inspiracjÄ… ostatecznej nazwy staĹ‚ siÄ™ proces o dziecinnÄ... Charakterystyka S. Wokulskiego. StanisĹ‚aw Wokulski jako bohater dwĂłch epok literackich - romantyzmu i pozytywizmu na podstawie fragmentu powieĹ›ci B. Prusa pt. "Lalka" StanisĹ‚aw Wokulski jest gĹ‚Ăłwnym bohaterem powieĹ›ci BolesĹ‚awa Prusa pt. "Lalka&quo... Dylematy i wybory zakochanego pozytywisty StanisĹ‚awa Wokulskiego. StanisĹ‚aw Wokulski to postać wystÄ™pujÄ…ca w powieĹ›ci BolesĹ‚awa Prusa pt. „Lalka”. Wokulski byĹ‚ kupcem, wĹ‚aĹ›cicielem sklepu w Warszawie, ktĂłry odziedziczyĹ‚ po zmarĹ‚ej ĹĽonie. MajÄ…tek ciÄ…gle siÄ™ powiÄ™kszaĹ‚, potrafi ryzykować w int...

wokulski cechy romantyka i pozytywisty