Boxwood borer to inwazyjny nocny motyl z azji. Znajduje się na liście alarmowej eppo i dewastuje plantacje bukszpanu we francji od 2019 roku. W Tym Artykule: Podsumowanie szkód. głowa: Gąsienica Cydalima prospectalis, nocny motyl z Azji. Widoczne uszkodzenie: Obecność nici, płócien i kokonów w dolnej części liści pudełka Odmierzyć 1 szklankę purée z dyni i wymieszać z cebulą, Parmezanem, mielonymi migdałami, bułką tartą, jajkiem, doprawić solą oraz pieprzem. W wersji nadzienia z imbirem zamiast mielonych migdałów, dodać imbir do zeszklonej cebuli i chwilę razem podsmażyć na patelni, dalej postępować jak wyżej. Nadzienie wstawić do lodówki Kwiaty wiosną lub latem: Pandorea Pochodzą z Australii, w naszych regionach uprawiane są dwa gatunki Pandorei: jaśmin Pandorea (jaśmin Tecoma) i pandorana Pandorea. Obie rośliny wspinają się na wysokość od 3 do 8 metrów, w zależności od odmiany, której pędy z łatwością przylegają do podpór, takich jak krata lub stopa pergoli. Cięcie bukszpanu jest ważnym zabiegiem pozwalającym odpowiednio uformować żywopłot i pobudzającym roślinę do wzrostu. Młodych sadzonek nie wolno przycinać od razu po posadzeniu. Robimy to dopiero gdy się przyjmą. Cięcie można wykonać w dwóch terminach - wczesną wiosną (w marcu) i w połowie lata. Użyj gumowego młotka lub drewnianego pręta, aby uformować listwę w kulę. Jeśli jesteś początkujący, możesz użyć formy do małych kul betonowych i użyć folii jako środka antyadhezyjnego. Przed nałożeniem cementu załóż maskę. Cement zawiera drobne cząsteczki, więc noszenie maski jest ważne. Najlepszy czas na przycinanie bukszpanu to koniec marca/początek kwietnia i lipca. Jeśli przytniesz zbyt wcześnie, nowe pędy mogą zamarznąć na śmierć podczas późnych przymrozków. Z drugiej strony, jeśli cięcie zostanie wykonane zbyt późno, młode pędy przestaną dojrzewać i wysychają przez zimę. RECWWd. Roślina cypress (łac. Chamaecyparis) należy do rodzaju wiecznie zielonych drzew iglastych z rodziny cyprysów. W tym rodzaju występuje siedem głównych gatunków i kilkaset odmian. W warunkach naturalnych drzewa cyprysowe osiągają czasami wysokość siedemdziesięciu metrów. Zewnętrznie przypominają nieco cyprys, więc rośliny często są zdezorientowane, ale gałęzie cyprysu są mniejsze niż cyprysy i są bardziej płaskie. Przede wszystkim cyprysowe drzewo z piramidalną koroną przypomina tuja. To cyprys z Azji Wschodniej i Ameryki Północnej. W kulturze był uprawiany od końca XVIII wieku. Dziś roślina cyprysowa w ogrodzie jest tak samo pospolita jak cyprys na rodzaje cyprys – tuevidny, nutkansky i Lawson – są mieszkańcy Ameryki Północnej, pozostałe cztery – gorohoplodny, głupi, Formosy i żałoby – pochodzą z Azji. W naturze są to wysokie drzewa z gęstymi i płytkimi, skalistymi igłami sosnowymi i mniejsze niż cyprysy, z okrągłymi stożkami o mniejszej liczbie nasion niż cyprysy. Ponadto, północnoamerykańskie i japońskie gatunki cyprysów są o wiele bardziej odporne na zimę niż cyprysy, są w stanie przezwyciężyć nasze zimowe mrozy bez schronienia. Jednak letnie susze cyprysów, w przeciwieństwie do cyprysów, są przenoszone z wielkim cyprysu jest stożkowa, z długimi opadającymi lub rozpostartymi gałęziami. Pień pokryty jest brązową lub brązowawą korą składającą się z małych łusek. Zielone, ciemnozielone, żółtozielone lub niebieskawo-dymne liście są mocno przyciśnięte i spiczaste, a młode cyprysy mają igiełkowate liście, a dorosłe rośliny są łuszczące. Stożki rośliny osiągają średnicę 12 mm, nasiona dojrzewającego w nich drzewa cyprysowego są gotowe do rozmnażania już w roku sadzenia. W ostatnich latach w Europie, Ameryce i Japonii wyhodowano ponad dwieście odmian tej rośliny, różniących się różnymi odcieniami igieł, kształtem korony, szybkim wzrostem i innymi Kiedy sadzić Jak sadzić Jak dbać o Przeszczep Przycinanie Szkodniki i choroby Jak pomnożyć drzewo Reprodukcja nasion Reprodukcja drzewa cyprysowego przez Reprodukcja pęczków Cyprysowa jesień (przygotowanie do zimy).12 Zimowy Cypress cardotid (Chamaecyparis pisifera)14 The Chapman of Lawson (Chamaecyparis lawsoniana)15 Cyprys głupi (Chamaecyparis obtusa)16 Cypress tweed (Chamaecyparis thyoides)17 Hypericum nutcan lub żółty (Chamaecyparis nootkatensis)18 Obejrzyj wideo: Jak uformować kulę z Bukszpana? Jak utworzyć kulę z bukszpanu?Kiedy sadzić z roślin jest lepszy w lekkim cieniu, unikając nizin, w których stagnuje zimne powietrze. Gatunki z żółto-zielonymi igłami wymagają więcej światła niż cyprysy o zielonych lub niebieskawych liściach. Gleba rośliny jest korzystnym składnikiem odżywczym, dobrze osuszonym, korzystnie gliniastym i nie wapiennym. Sadzenie cyprysu odbywa się na wiosnę, w kwietniu, kiedy gleba rozgrzewa się po zimie, ale lepiej jest przygotować na nią dół jesienią, aby ziemia mogła się głębokość wgłębienia wynosi 90 cm i szerokość 60 cm, umieszczonej w dolnej warstwie połamanych cegieł i piasku, co najmniej 20 cm, grubości i napełnić połowy dokładnie mieszane podłoże z trzech części próchnicy, kompost trzy części, dwie części i jedną część torfu piasku. W okresie zimowym podłoże będzie perepreetować, osadzać się i szybko rozgrzewać wiosną. Jeśli sadzenia więcej niż jeden zakład, a niektóre odległość między nimi powinna wynosić nie mniej niż jeden metr, a najlepiej dłużej, ponieważ system korzeniowy w cyprys rosnące sadzić materiał do sadzenia sadzonek najczęściej używanych cyprysów, które można łatwo kupić w szkółce ogrodzie lub kwiaciarni. Przed sadzeniem wlać do otworu do sadzenia wodą, wyciek ziem roztwór sadzonki com kornevina prędkością jednego opakowania preparatu na 5 litrów wody, a następnie umieścić sadzonkę w otworze środkowym i warstwa po warstwie, wlać do dołu żyznej gleby opisano w poprzedniej części, kompozycje miesza się z 300 g NPK. Ponieważ po wylądowaniu gleba musi koniecznie spowodować przeciąg, ułożyć sadzonkę tak, aby jej szyja korzeniowa znajdowała się 10-20 cm nad poziomem posadzeniu zalać rozsadą. Gdy podłoże osadza dodać podłoże do szyjki okazało się po powierzchni, po czym Zamulchiruyte gleby wokół sadzonki Chamaecyparis i związać z dbać o cyprys warunkiem przede wszystkim regularne cotygodniowe podlewanie. Ilość wody wlewa się pod jedna roślina na nawadniania około 10 litrów, ale jeśli nie jest suchą ciepła Cypress musi być irygacja częstsze i liczne. Ponadto, należy również co najmniej raz w tygodniu, aby rozpylać dorosłych Cypress i sadzonki trzeba spryskać codziennie. Jeśli obszar wokół rośliny zamulchirovat torfu lub układów, dobrze opóźniający wilgoci cyprys podlewania tylko wtedy, gdy górna warstwa gleby wysycha. Jeśli z jakiegoś powodu nie chcą mierzwa obszar z cyprysu, trzeba regularnie usuwać chwasty po nawadniania i głębokim, o głębokości 20 cm, luźnej glebie na karmieniu sadzonki złożonych nawozów jest wykonywane tylko po dwóch miesiącach po posadzeniu stężenie powinno być dwa razy słabsza niż zalecana dla dorosłej cyprysy są karmione złożonym nawozem mineralnym dwa razy w miesiącu do połowy lipca. Jako taki nawóz, Kemir dla drzew iglastych okazał się bardzo przydatny, który przed podlaniem rośliny w ilości 100-150 g są posypywane wokół koła kręgów szyjnych i osadzone w glebie. Od połowy lata top dressing zostaje zatrzymany, inaczej roślina może nie zdążyć na przygotowanie się do jest również przeszczepienie drzewa cyprysowego na wiosnę. W rzeczywistości przeszczep odbywa się na tej samej zasadzie, co pierwotne sadzenie sadzonki. Ale zanim przeszczepisz cyprys, musisz wziąć pod uwagę, że musisz wykopać roślinę z rozgałęzionym, poziomym systemem o cyprys wymaga regularnego przycinania rośliny. Na początku wiosny zamarznięte końce pędów zostają odcięte, stare, uszkodzone i suche gałęzie są usuwane. Oprócz wykonywania cięcia sanitarnego wiosną, możliwe jest utworzenie korony drzewa cyprysowego. Zwykle ma to na celu wspieranie naturalnej piramidalnej lub stożkowej postaci rośliny. Za jedną fryzurę można obciąć nie więcej niż jedną trzecią zielonej koniec okresu wegetacji, jesienią, aby korona rośliny stała się grubsza, jedna trzecia wzrostu w bieżącym roku zostaje obcięta, przy zachowaniu danej lub naturalnej postaci. Nie zostawiaj gołych gałęzi na roślinie, ponieważ one nadal będą więdły. Forma korony cyprysu rozpoczyna się rok po posadzeniu lub przesadzeniu i choroby są odporne na szkodniki i choroby, ale czasami są jeszcze dotknięte przez przędziorków i pochwy, a na choroby najczęściej cierpią cyprysy z powodu zgnilizny korzeni. Aktywność życiowa przędziorków prowadzi do tego, że cyprys staje się żółty i traci liście. Przetrwarki są niszczone przez powtarzane traktowanie rośliny w odstępach tygodnia Acaricides Apollo, Neuron lub Nisoran. Tarcze żywią się sokiem rośliny, podaż liści zostaje zakłócona, cyprys wysycha, liście opadają. Tarcze giną po spryskaniu cyprysem Nuprid lub podobnym efektem leku i może być konieczne kilka sesji terapeutycznych. Jeśli porażka jest całkowita, lepiej zniszczyć cyprys, dopóki nie zaatakuje innych korzeni jest chorobą grzybową spowodowaną stagnacją wilgoci w korzeniach – dlatego tak ważne jest, aby w jamie umieścić grubą warstwę cegieł piaskowych. Jeśli choroba nie zostanie zdiagnozowana na czas, może zabić roślinę. Chory cyprys jest wykopywany, jego korzenie są przycinane do zdrowej tkanki, traktowane fungicydem i przeszczepiane do bardziej odpowiedniego miejsca zgodnie z wszystkimi wymaganiami agrotechnicznymi. Jeśli choroba zniszczy system korzeniowy, roślina będzie musiała zostać pomnożyć drzewo rośnie zarówno przez nasiona, jak i metodą wegetatywną – sadzonki i warstwy. Sadzonki są najczęściej rozmnażane przez dzikie gatunki roślin. Najprostszym sposobem jest mnożenie przez warstwy, a najbardziej niezawodnym sposobem jest rozmnażanie przez nasion zebrane i wysuszone nasiona cyprysu nie tracą zdolności kiełkowania przez 15 lat! Pre-seed w celu poprawy kiełkowania musi być rozwarstwiony. Nasiona wysiewa się w pudłach lub pojemnikach za pomocą lekkiego podkładu, są one wyrzucane na podwórze i umieszczane pod warstwą śniegu, gdzie będą do wiosny. Pojemniki z nasionami można przechowywać w pojemniku na warzywa w z nadejściem wiosny polach wprowadza się do pokoju i jak tylko otogreyutsya nasion, zaczynają szybko rosnąć w temperaturze 18-23 ° C, jeśli umieścić je w dobrze oświetlonym miejscu, chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Pędy są umiarkowanie podlewane, a jeśli wzrosły zbyt gęsto, są zanurkowane. Na zewnątrz założona temperaturze dodatniej, rośliny utwardzania rozpoczyna kilka godzin dziennie podaje na świeże powietrze. Gdy sadzonki dostać tyle silniejsze, są sadzone w otwartym terenie, na łóżku z luźnej ziemi, znajduje się w zacienionym miejscu w ogrodzie, gdzie spędzą zimę pod przykryciem. Jednak ziarno metoda mnożenia cyprys nie gwarantuje zachowanie wysokiej jakości dowodów rodziców, więc jest to uzasadnione tylko w przypadku eksperymentu drzewa cyprysowego przez z młodych pędów bocznych są cięte wierzchołkowych sadzonek 5-15 cm długości, jest usuwany z dolnej części i igły posadzono w doniczkach z podłoża składającego się z piasku i perlitu w równych częściach z niewielkim dodatkiem rozdrobnionej kory drzew iglastych, a następnie pokryte plastikową torbę utworzenia szklarni 100% wilgotności powietrza sadzonki zapadają w ciągu jednego do dwóch miesięcy. Możesz sadzić sadzonki natychmiast w otwartym terenie, ale na każdym pniu należy założyć plastikową butelkę z odciętą szyjką. Sadzone sadzonki w otwartym terenie w normalnym rozwoju mogą zimą w ogrodzie bez dachu nad głową. Jeśli sadzonki zapuszczą korzenie z opóźnieniem, są one przywożone do pomieszczenia na pęczków ten sposób rozprzestrzeniają się rozprzestrzeniające lub pełzające formy cyprysu. Nisko rosnące rośliny pędy zagięć na ziemię, zrobić nacięcie na zewnętrznej części pędu, jest włożona do kamienia tak, że nie jest zamknięta, jest umieszczony warstwową wycięcie na ziemi i przymocować wspornik. Wierzchołek warstwy jest przywiązany do kołka, a miejsce, w którym strzał jest przymocowany do ziemi, jest posypane ziemią. W trakcie sezonu wegetacyjnego warstwa jest podlewana wraz z rośliną macierzystą, a po jej własnych korzeniach okrążenie jest oddzielane od cyprysu i przeszczepiane. Przełóż warstwę w nowe miejsce, najlepiej wiosną, chociaż korzenie pędów mogą pojawić się jesień (przygotowanie do zimy).Odporne na zimę gatunki i odmiany cyprysów potrzebują schronienia w pierwszych 3-4 latach życia po posadzeniu, a nie przed mrozem, jak przed jasną zimą i wiosennym słońcem. Aby to zrobić, należy owinąć drzewa cyprysowe papierem jubilerskim, akrylowym, lutrasilowym lub Moskwie, Uralu i Syberii w otwartym terenie cyprys nie rosną – to rosną w dużych donicach, które sprawiają, że zimą w pomieszczeniu. W cieplejszych regionach Ukrainy, Mołdawii i na Krymie, gdzie cyprys rośnie w ogrodach, dorosłe rośliny zwykle hibernują bez znajomość siedmiu rodzajów cyprysów i najpopularniejszych cardotid (Chamaecyparis pisifera)pochodzi z Japonii. Wysokość drzewa cyprysowego na wolności osiąga 30 metrów. Kora roślin tego gatunku jest brązowa z czerwonym zabarwieniem, ażurowa korona w kształcie szerokiego stożka, gałęzie rozciągnięte poziomo. Kolor igieł jest niebiesko-niebieski, stożki o żółtawobrązowej barwie, małe stożki – o średnicy nie większej niż 6 mm. Najpopularniejsze odmiany cyprysów to:– cyprys bułgarski, lub, jeśli to prawda, cyprysowy bulwar – osiąga wysokość pięciu lub więcej kształcie szpilki, druty srebrzysto-niebieski shiloobraznye, inturned długości 6 cm. Sadzonki rośnie bardzo wolno, ale wzrost jest przyspieszone dojrzewanie rocznie dodanie wzrost 10 cm. Zimotrwalosc jest niska, więc uprawa tej odmiany jest lepsza w ciepłych obszarach;– cyprysowy obstrukcja dorasta do pięciu metrów wysokości. Korona ma kształt szerokiego stożka, pędy są odległe lub zwisające, silnie opadające ku końcom. Powolny wzrost. Igły o ciemnoszarym kolorze zielonym, łuszczące się. W kulturze od 1861;– kiparisik nana – Karłowaty, wolno rosnący krzew z przysadzistą koroną w formie poduszki. W wieku 60 lat roślina może osiągnąć wysokość nie większą niż 60 cm, a w średnicy – nawet półtora metra. Igły w tej postaci cyprysa małe, łuszczące się, niebieskawe zabarwienie. W kulturze od 1891 Chapman of Lawson (Chamaecyparis lawsoniana)pochodzi z Ameryki Północnej, osiągając w przyrodzie wysokość około 70 metrów. Korona roślin tego gatunku jest wąska, stożkowa, rozszerzająca się w dół, wierzchołek jest zwykle nachylony do boku, gałęzie mogą zejść na ziemię. Gruba kora czerwonobrązowy pęknięć na płytkach, igły, błyszczące góry, stożki o średnicy 8-10 cm, w postaci jasnobrązowego kolorze niebieskawym odcieniu. Odmiany:– lew cyprysowy syna Elwoody ma stożkową koronę, osiąga wysokość trzech metrów. Gałęzie są proste, nieco opadające, niebieskie igły są cieńsze niż pierwotne gatunki, ma wiele form: Elwoodie Gold, Elwoodie Pidgmy, Elwoodie White, Elwoodie Pillard;– Niebieskie rozdzielenie – karzeł o wysokości do 3,5 metra i średnicy gęstej, wąskiej piramidalnej korony do półtora metra. Kora jest brązowawo-czerwonawa, skłonna do pękania, igły są bardzo małe, srebrzysto-niebieskie;– lew z Hawks of Flatschery rośnie do ośmiu metrów wysokości. Jej korona ma kształt kolumny, gałęzie są skierowane do góry, gałęzie są niebieskawe lub zielone, a jesienią zyskują purpurową falę. Forma została wprowadzona do kultury w 1911 głupi (Chamaecyparis obtusa)pochodzenia japońskiego. W przyrodzie rośnie do 50 metrów wysokości, tułów osiąga w obwodzie dwa metry. Kora jest gładka, jasnobrązowa, pędy rozgałęzione gęsto i wielokrotnie, wierzchołki lekko zwisają. Igły na górnej stronie żółto-zielone lub zielone, błyszczące, z dołu – w wyraźne białe paski szparkowe. Liście są łuskowate, przyciśnięte do pędów. W kulturze od 1861 roku. Popularne odmiany:– Albopikta – karłowata odmiana o wysokości do dwóch gałęzie ułożone są poziomo, gałęzie z żółto-białymi końcami, igły są zielone;– Sandery – wolno rosnąca postać karła z poziomymi lub prostymi gałęziami o nieregularnej grubości i rozgałęzionych gałęziach. Igły są niebiesko-zielone, fioletowo-fioletowe w zimie;– Kontorta – kiparisovik keglevidnoj tworzy wysokość do dwóch metrów z gęstymi jasnozielonymi tweed (Chamaecyparis thyoides)pochodzi z Ameryki Północnej. W przyrodzie osiąga wysokość 25 metrów, średnica pnia – do jednego metra. Crohns w tym gatunku w postaci wąskiego stożka. Kora ma czerwono-brązowy kolor. Jasnozielone lub ciemnoniebieskie igły podczas szlifowania wywołują specyficzny zapach. W kulturze od 1736 r. Formularze:– Conic – forma karłowata w kształcie szpilek. Rośnie powoli. Gałęzie są proste, tępe, igły szydłowaty, zgięte w dół;– Endelaience – cyprysowe drzewo cyprysowe o wysokości do 2,5 metra z krótkimi gęstymi gałęziami, prostymi gałęziami i lekko rozgałęziającymi się wachlarzami. Igły są niebiesko-zielone, połączone nutcan lub żółty (Chamaecyparis nootkatensis)rośnie w naturze wzdłuż wybrzeża drzewo osiąga wysokość 40 metrów. Korona jest elegancka, gęsta, końce gałęzi tworzą wzór wachlarzowaty. Skórka złuszcza się, jest szaro-brązowa. Igły mają ciemnozielony kolor i podczas szlifowania wywołują nieprzyjemny zapach. Szyszki kuliste. Popularne formy:– Pendula (płacz) – Drewno odporne na suszę i dym, do 15 m wysokości, z wiszącymi końcami pędów i cienkimi, błyszczącymi, ciemnozielonymi igłami;– Glauca – wysokość 15-20 metrów cyprys, uzkokonicheskoy średnicy korony około 6 metrów, pęknięcie kora szaro-brązowe igły są kolczaste, łuszczenie, niebiesko-zielony opisanych gatunków kulturę uprawiają także żałobnicy i kundle, a także ich odmiany. Przycinanie bukszpanu pobudza ten krzew do zagęszczania się i tworzenia zwartego pokroju. Odpowiednio przycinany bukszpan świetnie sprawdza się jako element reprezentacyjny w ogrodzie, uformowany w kulę lub jako niska obwódka oddzielająca rabatę od trawnika czy ścieżki. Zobacz jak przycinać bukszpan, by szybko się zagęszczał i tworzył pożądane przez nas formy oraz jaki jest najlepszy termin przycinania bukszpanu. Oto wszystko co trzeba wiedzieć o przycinaniu bukszpanu! Przycinanie bukszpanu w kulę Bukszpan wieczniezielony jest niewymagającym w uprawie zimozielonym krzewem, który bardzo dobrze reaguje na przycinanie. Dzięki temu bez problemu można uformować z niego żywopłoty, obwódki czy formy sztuczne. Odpowiednie przycinanie bukszpanu pozwala świetnie wkomponować tę roślinę w ogród o stylu francuskim. Kiedy przycinać bukszpan? Do strzyżenia bukszpanu najlepiej używać naostrzonych i odpowiednio konserwowanych nożyc. Termin przycinania bukszpanu przypada zwykle dwa razy do roku - wiosną oraz w drugiej połowie lata. Dokładniej kiedy przycinać bukszpan omówimy w zależności od sposobu i techniki przycinania bukszpanu. Przycinanie bukszpanu - cięcie formujące Intensywne przycinanie bukszpanu pobudza go do zagęszczenia, czyli wytworzenia dużej ilości młodych przyrostów. Takie cięcie nazywamy cięciem formującym. Bukszpan można formować na rozmaite kształtyFot. Formowanie bukszpanu polega na skróceniu młodych przyrostów o połowę. W pierwszym roku po posadzeniu bukszpanu należy skrócić jego gałęzie o wspomnianą połowę. Podobnie postępujemy w marcu kolejnego roku. W następnych latach na początku sezonu wegetacyjnego należy skrócić zbyt długie gałązki nad młodymi pędami bocznymi i usunąć wszystkie suche pędy. Przycinanie bukszpanu w obwódkę Formowanie obwódki z bukszpanu zajmuje przeważnie 2-3 lata. W marcu, przed sadzeniem bukszpanu, należy przyciąć korzenie krzewu i skrócić jego pędy o połowę. Kolejno w czerwcu powtarzamy cięcie, aby zagęścić krzew u podstawy. Pędy przycinamy nożycami na powierzchni i ścianach bocznych obwódek, aby spowodować wybicie licznych pędów u podstawy. Następnie przycinamy bukszpan ponownie w sierpniu lub wrześniu. Uformowaną obwódkę z bukszpanu w kolejnych latach uprawy należy regularnie przycinać dwa razy w sezonie. W maju lub na początku czerwca należy napiąć poziomo między palikami drut na ostatecznej wysokości obwódki dotykając jej ściany i przyciąć bukszpan zachowując zaplanowaną szerokość obwódki. Drugim terminem przycinania bukszpanu na obwódkę wegetacyjnym jest sierpień. Przycinanie bukszpanu na żywopłot Wiosną w pierwszym roku po posadzeniu bukszpanu skracamy pędy na wysokość 25 cm od ziemi. W czerwcu ponownie skracamy pędy tym razem na wysokości 50 cm od ziemi, a także przycinamy gałązki boczne, sięgające poza zamierzoną szerokość żywopłotu. W kolejnych latach przycinanie bukszpanu na żywopłot wykonuje się w dwóch terminach: w maju oraz w sierpniu, stopniowo zwiększając wysokość oraz szerokość planowanego żywopłotu. Rośliny na żywopłot liściasty - buk, grab, ligustr czy berberys Rośliny na żywopłot liściasty to najczęściej takie, które są mało wymagające, szybko rosną i dobrze znoszą cięcie. Dzięki temu mocno się rozkrzewiają, tworząc ozdobną i gęstą barierę. Ważna jest też dostępność i niska cena sadzonek. Najczęściej sadzone rośliny na żywopłot liściasty to buk, grab, ligustr, berberys, a także bukszpan. Jakie są ich wady i zalety, która z nich jest najlepsza na żywopłot? Więcej... Przycinanie bukszpanu w kulę Formowanie bukszpanu w kulę może trwać 4-5 lat lub więcej, w zależności od zaplanowanej wielkości kuli. Po posadzeniu rośliny z bryłą korzeniową, w listopadzie lub marcu, należy skrócić gałązki w odległości 25-30 cm od ziemi, rozpoczynając formowanie kuli. W następnych latach wykonujemy przycinanie bukszpanu w maju lub na początku czerwca oraz w sierpniu lub wrześniu. Powiększając stopniowo krzew, odpowiednio do siły wzrostu pędów, aż do otrzymania idealnej kuli. Skracając w kolejnych latach pędy bukszpanu kilkakrotnie w okresie wegetacji, gdy tylko osiągną 5 cm długości, zapewnimy nieskazitelną formę kuli. Bukszpan przycięty na obwódki i kule Przycinanie bukszpanu w formy sztuczne W listopadzie lub marcu przy drucianym szkielecie sadzimy rośliny z bryłą korzeniową. Już wtedy należy skrócić gałązki o 1/3 wysokości i przywiązać je do konstrukcji, nadając im różny kierunek. Ponowne przycięcie bukszpanu wykonujemy w czerwcu lub lipcu, kiedy to skracamy pędy, aby zagęścić dolną część krzewu. Przez cały okres wzrostu przywiązujemy gałązki bukszpanu do konstrukcji. W następnych latach powtarzamy przycinanie bukszpanu, aby otrzymać jak najwięcej rozgałęzień i dojść stopniowo do pożądanej objętości krzewu. Od wiosny, przez cały sezon wegetacyjny, przywiązujemy gałązki w miarę ich wzrostu do metalowej konstrukcji. Po uzyskaniu pożądanej formy powtarzamy regularnie cięcie, zapobiegając jej zniekształceniu. Jak nabrać pewności w przycinaniu roślin? Jeżeli nie masz pewności jak wykonać cięcie lub po prostu boisz się to robić, pomoże Ci fantastyczna książka „Szkoła cięcia”. Dzięki niej nabierzesz pewności w przycinaniu roślin i nauczysz się tak ciąć rośliny, aby rosły zgodnie z Twoimi oczekiwaniami. Po lekturze tej książki prawdopodobnie całkowicie zmieni się Twoje podejście do cięcia roślin! Przeczytaj również: Jak zrobić sadzonki bukszpanu? Prosty sposób aby rozmnożyć bukszpan Bukszpan to krzew zimozielony, doskonały na obwódki i niskie żywopłoty strzyżone. Na żywopłot, potrzebujemy jednak większą liczbę sadzonek, które nie zawsze są tanie. Warto zatem dowiedzieć się jak zrobić sadzonki bukszpanu i z choćby z jednego krzaczka pozyskać młode roślinki do swojego ogrodu. Zobacz jak rozmnożyć bukszpan z sadzonek - kiedy i jak pobierać sadzonki oraz jak o nie dbać aby szybko się ukorzeniły. Więcej... Cięcie żywopłotów Cięcie żywopłotu jest zabiegiem mającym decydujący wpływ na uformowanie i ostateczny kształt żywopłotu, jego zagęszczenie oraz tempo wzrostu. Aby prawidłowo wykonywać cięcie żywopłotów dowiedz się jakie są zasady cięcia, w jakim terminie należy ciąć żywopłoty, które rośliny żywopłotowe wymagają cięcia oraz jakich narzędzi użyć do przycinania żywopłotów. Oto praktyczny poradnik cięcia żywopłotów. Więcej... Przycinanie iglaków. Jak i kiedy przycinać iglaki? Przycinanie iglaków jest konieczne dla zachowania ładnego pokroju i zdrowego wzrostu roślin. Jednak nie wszystkie iglaki dobrze znoszą przycinanie. Bardzo ważny jest też odpowiedni termin przycinania iglaków. Nieco inaczej wykonuje się przycinanie drzew i krzewów iglastych rosnących swobodnie, a inaczej przycinanie żywopłotu z iglaków. Poznaj wszystkie sekrety jak i kiedy przycinać iglaki. Więcej... Opracowano na podstawie: Prat J., Retournard D., Cięcie drzew i krzewów ozdobnych, Wydawnictwo Delta, s. 102-106 Szydło W., Długowieczne bukszpany W: Mój Piękny Ogród, Nr 04/2015, s. 68-70. Fot. Jak wygląda zaatakowany przez ćmę bukszpan? Aby rozpoznać przyczynę zasychania bukszpanu, należy przeprowadzić dokładną lustrację wnętrza rośliny. Jeśli możemy dostrzec małe zielone gąsienice lub ćmę, to znak, że mamy do czynienia z niezwykle groźnym szkodnikiem, który może doprowadzić do całkowitego obumarcia całej plantacji bukszpanu. Cydalima perspectalis, znana pod nazwą ćma bukszpanowa, stała się w ostatnich latach znaczącym zagrożeniem dla kompozycji ogrodowych. Szkodnik, który przywędrował do Europy z terenów wschodniej Azji, szczególnie „upodobał” sobie bukszpan wiecznie zielony. Ten z kolei cieszy się dużą popularnością w Polsce, zwłaszcza jako roślina żywopłotowa. Inwazyjny gatunek motyla rozprzestrzenia się w błyskawicznym tempie, dlatego ogrodnicy powinni szybko powziąć środki przeciwdziałające. Jakie są najskuteczniejsze sposoby zwalczania ćmy bukszpanowej? Jak rozpoznać ćmę bukszpanową? Jak zostało wspomniane we wstępie szkodnik przywędrował z Azji, w wyniku importowania egzotycznych roślin. W Europie nie posiada on żadnych naturalnych wrogów (nie jest np. zjadany przez ptaki) oraz konkurencji, przez co rozmnaża się w bardzo szybkim tempie. Najbardziej szkodliwe są gąsienice, gdyż dorosłe motyle odżywiają się głównie sokami roślinnymi oraz nektarem kwiatów. Te pierwsze z kolei obgryzają młode i zdrewniałe części roślin, a ze względu na swoją barwę (zbliżoną do koloru bukszpanu) są bardzo trudne do zlokalizowania. Co więcej, samice składają milimetrowe jaja wewnątrz krzewu (od spodniej strony liści), co dodatkowo utrudnia rozpoznanie szkodnika. Jak więc rozpoznać gąsienice? Larwy ćmy bukszpanowej tworzą oprzędy, a kokony pokryte są czarną powłoką. Z kolei na gałęziach rośliny można zaobserwować obfitą, wełnistą powłokę o białym kolorze. Warto również dodać, że barwa gąsienic zmienia się wraz z ich wzrostem: młode są jasnozielone, z kolei starsze stają się coraz bardziej brązowe. Brak podjęcia walki ze szkodnikiem prowadzi do znaczących konsekwencji. W wyniku ich żerowania dochodzi do powstania całych połaci gołożerów, które pokryte są przędzą. Następnie stworzone przy użyciu bluszczu kompozycje ogrodowe całkowicie zamierają. Działanie szkodnika ma miejsce w okresie od wiosny do jesieni, podczas którego może mieć on do czterech pokoleń. Szczególnie intensywnie szkodnik ten rozprzestrzenia się w warunkach ciepłej, słonecznej pogody. Ćma bukszpanowa - zwalczanie- jak uratować bukszpan? Istnieje kilka sposobów przeciwdziałania larwom ćmy bukszpanowej. Pierwszy sposób polega na dokładnym przeglądaniu krzewów, minimum co 10 do 14 dni podczas trwania sezonu. Jeśli na liściu czy gałązce zostaną zaobserwowane jaja lub gąsienice, należy je ręcznie ściągnąć, z kolei bardzo zniszczone części roślin oddzielić i spalić. Warto pamiętać, że samice składają jaja w wewnętrznej części krzewu, dlatego jeśli wybór padnie na mechaniczne zwalczanie ćmy bukszpanowej, należy dokładnie „przeczesać” roślinę. Innym sposobem są różnego rodzaju PUŁAPKI. Wśród nich najczęściej wyróżnia się lepowe tablice lub wabienie ćmy bukszpanowej feromonem płciowym, na które reagują samce. Nie trudno domyślić się, że po schwytaniu nie znajdą one samic, a tym samym nie dojdzie do zapłodnienia. Pułapki feromonowe umożliwiają więc kontrolowanie rozwoju szkodnika. Pułapki są wielosezonowe, natomiast feromon jest wymienny. Jeden feromon działa od 4-6 tygodni. Po tym czasie należy wymienić go na nowy. Ostatnim sposobem radzenia sobie z ćmą bukszpanową jest ZWALCZANIE BIOLOGICZNE LUB CHEMICZNE, przy użyciu specjalnych preparatów. Jednym z najskuteczniejszych, a zarazem ekologicznych środków na gąsienice (w tym cydalima perspectalis) jest Lepinox Plus (stosowany powierzchniowo) lub Dipel o takim samym działaniu i zastosowaniu. Środek jest bezpieczny dla ludzi i środowiska, a w swoim składzie zawiera bakterię Bacillus thuringiensis, która działa żołądkowo (poprzez wytworzenie krystalicznych białek) na szkodnika. W ciągu 72 godzin od jej spożycia gąsienice giną, a po jakimś czasie kurczą się i czernieją. Dawkowanie Lepinox- 1kg/ha na 400 l wody (czyli po przeliczeniu 25 g/10 l wody). W celu zwiększenia przyczepności preparatu i wydłużenia okresu działania środka, zalecamy do zabiegu dodanie Protector w dawce 0,25 L/ha lub inny polimerowy adiuwant. (czyli po przeliczeniu 6 ml/10 l wody) Jak widać, istnieje kilka sposobów ochrony bukszpanu przed gąsienicami cydalima perspectalis. Warto jednak mieć na uwadze, że szkodnik, który przywędrował do Europy z Azji, może żerować również na innych roślinach. Dlatego należy dokładnie przejrzeć swoje ogrody i w razie potrzeby podjąć szybkie środki zwalczające. Lepinox Plus 3x10G na ćmę bukszpanową Lepinox Plus to: preparat owadobójczy skutecznie zwalczający gąsienice motyla w uprawach roślin, w tym ćmy bukszpanowej zawiera Bacillus thuringiensis 150 g/kg dawkowanie: 1 kg/ha zalecamy do zabiegu dodanie Protector w dawce 0,25 l/ha lub inny polimerowy adiuwant 29,50 zł W magazynieWysyłka 24h Lepinox Plus 1KG na ćmę bukszpanową Lepinox Plus to: preparat owadobójczy skutecznie zwalczający gąsienice motyla stosowany w upawie jabłoni, pomidora, papryki, cukini, bukszpanu zawiera Bacillus thuringiensis 150 g/kg dawkowanie: 1 kg/ha zalecamy do zabiegu dodanie Protector w dawce 0,25 l/ha lub inny polimerowy adiuwant 184,00 zł W magazynieWysyłka 24h Polysect 005 SL Bukszpan 100 ML Polysect Bukszpan 005 SL to środek owadobójczy do bukszpanu i roślin ozdobnych. Środek zwalcza insekty występujące wewnątrz gęstych krzewów bukszpanu. Opakowanie: 100ML. 23,00 zł W magazynieWysyłka 24h Pułapka na ćmę bukszpanową z feromonem Pułapka lejkowa (kominowa) wielokrotnego użytku, z feromonem na ćmę bukszpanową (Cydalima Perspectalis). Pułapka kominowa/lejkowa przeznaczona jest do wabienia i odławiania szkodników. 54,50 zł W magazynieWysyłka 24h Pułapka BUXATRAP na ćmę bukszpanową z... Pułapka BUXATRAP wielokrotnego użytku, z feromonem na ćmę bukszpanową (Cydalima Perspectalis). Pułapka przeznaczona jest do wabienia i odławiania szkodników. 89,00 zł W magazynieWysyłka 24h Pułapka delta na ćmę bukszpanową z feromonem Pułapka delta do jednorazowego zastosowania, z 1 szt. feromonem na ćmę bukszpanową (Cydalima Perspectalis). Pułapka typu delta do wabienia i odławiania szkodników. Zestaw gotowy do użycia. 19,00 zł Dodaj do koszyka Brak towaru Feromon na ćmę bukszpanową- zapas Feromon na ćmę bukszpanową (Cydalima Perspectalis) przeznaczony jest do wabienia i odławiania samców szkodników. Po schwytaniu nie znajdą one samic, a tym samym nie dojdzie do zapłodnienia. 17,00 zł W magazynieWysyłka 24h Zestaw 4 feromonów na ćmę bukszpanową - zapas Feromony na ćmę bukszpanową (Cydalima Perspectalis) przeznaczone jest do wabienia i odławiania samców szkodników. Po schwytaniu nie znajdą one samic, a tym samym nie dojdzie do zapłodnienia. 61,00 zł W magazynieWysyłka 24h Zestaw 10 feromonów na ćmę bukszpanową -... Feromony na ćmę bukszpanową (Cydalima Perspectalis) przeznaczone jest do wabienia i odławiania samców szkodników. Po schwytaniu nie znajdą one samic, a tym samym nie dojdzie do zapłodnienia. 140,99 zł W magazynieWysyłka 24h Feromon do pułapki BUXATRAP na ćmę... Feromon na ćmę bukszpanową (Cydalima Perspectalis) przeznaczony jest do wabienia i odławiania samców szkodników. Po schwytaniu nie znajdą one samic, a tym samym nie dojdzie do zapłodnienia. 55,01 zł W magazynieWysyłka 24h Zestaw 3 feromonów do pułapki BUXATRAP na... Feromony na ćmę bukszpanową (Cydalima Perspectalis) przeznaczone są do wabienia i odławiania samców szkodników. Po schwytaniu nie znajdą one samic, a tym samym nie dojdzie do zapłodnienia. 158,01 zł W magazynieWysyłka 24h Bukszpan to jedna z najpopularniejszych roślin, która dekoruje nasze ogrody. Wiąże się to z tym że można ją przycinać nie tylko jak klasyczny żywopłot, ale również w kształty różnych brył geometrycznych. Jedną z bardziej popularnych figur jest kula. Wszystko przez prostotę w jej formowaniu i bardzo efektowny wygląd. Formowanie bukszpanu w kule – czy to trudne? Formowanie bukszpanu w kule wydaje się tylko pozornie trudne. Jest to jedna z prostszych czynności przy pielęgnacji tego krzewu. Wymaga ona jednak dużej cierpliwości. Wynika to z tego, że musimy go stopniowo przycinać. Dzięki temu uzyska on regularny kształt, zaś jego gałązki będą mocno splecione. Formowanie bukszpanu w kulę - krok po kroku Sadzenie bukszpanu Bukszpan jest to roślina, którą można sadzić przez cały sezon wegetatywny, choć najlepszym okresem jest przełom sierpnia i września. Sadzonkę należy wsadzić do spulchnionej ziemi pozbawionej chwastów na głębokość 20 cm. Krzew ten najlepiej czuje się w glebie gliniastej, wapiennej oraz ziemi ogrodowej. Nieco gorzej znosi piaszczyste podłoże. Wówczas należy je nawozić kompostem, tak aby ziemia była wilgotna. Bukszpan jest też bardzo tolerancyjny jeżeli chodzi o otoczenie. Znakomicie czuje się on zarówno w słońcu jak i cieniu. Odpowiednia pielęgnacja i nawożenie Bukszpan, mimo iż jest krzewem, który dobrze znosi susze, powinien być podlewany systematycznie, ale nie nadmiernie. Okres, w którym powinniśmy częściej dostarczać mu wodę to późna jesień. Wówczas magazynuje on ją na zimę. Bukszpanu nie powinniśmy zbyt często nawozić. Jeżeli już to robimy, to nawozy powinny być łagodne, zaś czynność tą należy wykonać najlepiej wiosną, ale nie później niż w sierpniu. Ostatnim elementem pielęgnacji krzewu bukszpanu jest jego regularne przycinanie. Dzięki temu będziemy mogli go stopniowo formować. Przycinanie i formowanie Formowanie bukszpanu odbywa się przez przycinanie. Czynność tą najlepiej wykonywać jest między majem a wrześniem. Wówczas obcinamy świeże odrosty, tak by uformować go w kule. By uzyskać taki efekt, powinniśmy przycinać najpierw boki. Później należy skupić się na górnej części rośliny. Tam bowiem ustalamy, jaką ona będzie mieć wysokość. Musimy jednak pamiętać, że krzewu nie możemy zbyt nadmiernie przycinać, a robić to stopniowo. Wówczas bowiem możemy nie uzyskać spodziewanego efektu, a wręcz odwrotny. Ozdobne formowanie krzewów to zajęcie dla doświadczonych ogrodników, ale także dla początkujących miłośników zieleni. Potrzebne są dobre chęci, pomysł i odpowiednie narzędzia do strzyżenia. Stworzenie pożądanej formy rośliny to sztuka, a przycięty przez nas krzew to małe dzieło, którym będziemy mogli się pochwalić. Potrzebne narzędzia Do pracy w ogrodzie przy formowaniu krzewów potrzebne są narzędzia do cięcia pędów. Najlepiej do tego zadania nadają się sekatory lub nożyce. Do wyboru mamy wiele rodzajów, począwszy od przyrządów ręcznych do cienkich gałęzi, skończywszy na elektrycznych do cięższych prac. Odpowiednio dobrane narzędzie umożliwia szybką i efektywną, a zarazem bezpieczną pracę. Do strzyżenia wysokich krzewów lub żywopłotu z tui potrzebujemy również drabiny. Podczas przygotowania do cięcia zwróćmy uwagę na to, czy podłoże na którym stoi drabina jest stabilne i równe. Niekiedy do osiągnięcia pożądanego kształtu, gałęzie krzewu przygina się przywiązując je sznurkiem, bez przycinania. Przyda się zatem mocny sznur lub linka. Krzewy najlepiej znoszące formowanie Nie wszystkie krzewy tolerują intensywne strzyżenie i tworzenie z nich różnych wymyślnych kształtów. Do tego typu zabiegu najlepiej nadają się te gatunki i odmiany, których cięcie nie osłabia, a wręcz pobudza do szybkiego zagęszczania. Są to głownie krzewy iglaste: cyprysik Lawsona w odmianach Columnaris, Ivonne, Ellwoodii oraz jałowiec chiński Blue Alps, jałowiec skalny w odmianach Skyrocket i Blue Arrow. Świetnie nadają się również cisy, tuje (głównie żywotnik zachodni). Formować możemy także krzewy liściaste np. bukszpan i dereń świdwa w odmianie Compress czy wiśnie wczesną o ciekawie brzmiącej odmianie Kojou-no-mai. Na żywopłot idealnie dopasuje się ligustr pospolity. Wybranie stylu Po przygotowaniu narzędzi i wybraniu krzewu, któremu chcemy nadać kształt, musimy zastanowić się nad tym, jaki on będzie. Do wyboru mamy wiele podstawowych kształtów. Możemy tworzyć: - kule, kopuły; - piramidy, stożki, walce; - kolumny; - żywopłoty, stopnie; - spirale, serpentyny; - bramy, wejścia; - formy pienne; Strzyżenie krzewu Podczas planowania cięcia krzewów w naszym ogrodzie musimy pamiętać, że jeśli jest to jedynie wyrównanie żywopłotu to efekt ukaże się już tego samego dnia po zakończeniu pracy. Natomiast jeśli zdecydowaliśmy się na wymyślny, trudniejszy do zrealizowania kształt to rezultat naszych działań możemy zobaczyć dopiero za jakiś czas, nawet za kilka lat. Jest to systematyczna praca przez kolejne sezony. Pierwsze strzyżenie krzewu rozpoczynamy na początku wiosny, pod koniec marca. Kolejne cięcia powtarzamy latem. Pamiętając by zakończyć zabiegi na przełomie sierpnia i września, tak by dać odpowiednią ilość czasu krzewom na przygotowanie się do chłodu w czasie zimy. Dla ułatwienia naszej pracy możemy użyć sznurka lub długiej linki. Niezbędne jest to przy cięciu i wyrównywaniu żywopłotu. Wskaże nam to wysokość kolejnego krzewu, tak by nie powstała nierówna fala. Metalowe linki dobrze spisują się również przy tworzeniu spiral, aby kolejne części rośliny regularnie się zawijały. Możemy pomóc sobie też używając szablonów do form i metalowych stelaży w kształcie np. kuli (bardzo przydatne przy tworzeniu kul z bukszpanu w donicy). Pielęgnacja po formowaniu krzewu Po uformowaniu, musimy pamiętać aby taki krzew obficie podlać. Niezbędne jest też nawożenie, aby ułatwić mu regenerację po zabiegu i szybkie zagęszczanie. Po intensywnym cięciu w sezonie, dobrze jest też zabezpieczyć roślinę przed zimnem, np. białą agrowłókniną (więcej w artykule „Agrowłóknina – przyjaciel naszych upraw”) Urodę naszego ogrodu możemy poprawić przez tworzenie różnych form i kształtów roślin. Krzewy dobrze znoszą przycinanie, wielu skomplikowanych narzędzi nie potrzebujemy, zatem nic nie stoi na przeszkodzie by wprowadzić nieco sztuki do własnego zielonego zakątka. Ograniczeniem jest jedynie nasza wyobraźnia, ponieważ możemy stworzyć geometryczne kształty, ale i również abstrakcyjne, wielowymiarowe bryły, co sprawi, że nasz ogród stanie się niebanalny i niepowtarzalny.

jak uformować kulę z bukszpanu